رمز ارز (Cryptocurrency) یک مبادله مبتنی بر اینترنت است که برای انجام معاملات مالی از توابع رمزنگاری استفاده می کند. ارز های رمزپایه، برای دستیابی به غیر متمرکز سازی، شفافیت و تغییر ناپذیری از فناوری بلاکچین استفاده می کنند.
خوب، بیایید به بررسی عبارت “رمز ارز” بپردازیم. قسمت اول عبارت، “ارز”، دلیل طراحی اولیه ارز های رمز پایه را به ما می گوید: نوعی پول نقد الکترونیکی.
قسمت دوم این عبارت، “رمز” به معنای “پنهان” یا “مخفی” است که منعکس کننده فناوری ایمنی است، برای ضبط اینکه چه کسی مالک چه چیزی است و همچنین برای پرداخت بین کاربران می باشد.
اما ارز های رمز پایه مانند وجوه نقد نیستند، که بتوانیم آنها را با خود حمل کنیم، بلکه به صورت الکترونیکی وجود دارند و از سیستم نظیر به نظیر استفاده می کنند. هیچ بانک مرکزی یا دولتی وجود ندارد که بتواند این سیستم را مدیریت کند یا اگر مشکلی پیش آمد، وارد عمل شود.
برخی از افراد این موضوع را جذاب می دانند زیرا فکر می کنند کنترل بیشتری بر وجوه خود دارند، اما در واقع خطرات قابل توجهی در این زمینه وجود دارد. بدون وجود بانک یا مرجع مرکزی که بتواند از سرمایه شما محافظت کند، اگر وجوه شما به سرقت برود، هیچ کس مسئول کمک به شما برای پس گرفتن پولتان نیست.
رمز ارز با استفاده از کلیدهای خصوصی و عمومی می توانند مستقیماً بین دو طرف ارسال شوند. این انتقال ها با حداقل هزینه های پردازش انجام می شود، و به کاربران اجازه می دهد از هزینه های سنگین پرداخت شده توسط موسسات مالی سنتی جلوگیری کنند.
Cryptocurrency به دلایل بسیاری بی نظیر است. عملکرد اصلی آن، خدمت به عنوان یک سیستم نقدی الکترونیکی است که متعلق به هیچ یک از بخش ها یا سازمان ها نیست.
یک رمز ارز خوب، غیر متمرکز سازی خواهد شد. هیچ بانک مرکزی یا زیر مجموعه ای از کاربران وجود ندارد که بتواند بدون رسیدن به اتفاق نظر، قوانین آن را تغییر دهد. شرکت کنندگان (گره ها) نرم افزاری را اجرا می کنند که آنها را به سایر شرکت کنندگان، متصل می کند تا بتوانند اطلاعات را بین خود به اشتراک بگذارند.
مطابق تصویر زیر، در سمت چپ، یک شبکه متمرکز نشان داده شده است که از طریق سرور ارتباط برقرار می کند، مانند بانک. و تصویر سمت راست، یک شبکه غیر متمرکز است که در آن سلسله مراتبی وجود ندارد و گره ها به هم پیوسته اند و اطلاعات را بین خودشان به اشتراک می گذارند.
عدم تمرکز شبکه های ارز، آنها را در برابر خاموش کردن یا سانسور بسیار مقاوم می کند. در مقابل، برای فلج کردن یک شبکه متمرکز، فقط باید سرور اصلی را مختل کنید. اگر بانکی، پایگاه داده خود را پاک کند و هیچ پشتیبانی (بکاپ) نیز وجود نداشته باشد، تعیین اطلاعات کاربران بسیار دشوار است.
در رمز ارز، گره ها یک نسخه از پایگاه داده را نگه می دارند. هر کسی می تواند به طور مؤثر با سرور خود رفتار می کند. گره های فردی می توانند آفلاین شوند، اما همتایان آنها همچنان می توانند از گره های دیگر اطلاعات بگیرند.
بنابراین ارز های رمزپایه ۲۴ ساعته و ۳۶۵ روز در سال فعالیت دارند. همچنین، امکان انتقال ارزش را در هر جای دنیا بدون دخالت واسطه ها فراهم می کنند. به همین دلیل است که ما اغلب از آنها به عنوان مجوز یاد می کنیم: هر کسی که به اینترنت متصل باشد می تواند وجوه را منتقل کند.
رمز ارز، امروزه به طور گسترده توسط مردم استفاده می شود. نام رمز ارز، حاکی از آن است که اطلاعات را از هکرها بسیار ایمن نگه می دارد. در واقع رمزنگاری برای ارسال و دریافت ایمن پیام ها استفاده می شود. وقتی اطلاعات از فرستنده به گیرنده منتقل می شود، هیچ کس نمی تواند آن را رمزگشایی یا سرقت کند.
انواع مختلفی از ارز های رمز پایه وجود دارد، که عبارتند از: